Μία περίφανη μάνα...

Σήμερα συνέβει κάτι ωραίο....Εκεί που αρχίζεις και χάνεις την πίστη σου στους ανθρώπους με αυτά που ακούς, βλέπεις, συναντάς, εκεί σου τυχαίνει κάτι απλό, καθημερινό και σε κάνει να συνεχίζεις να ελπίζεις।
Είμαι σε ένα σουπερμάρκετ, περιμένω στο ταμείο, βιάζομαι...Η ταμίας έχει πιάσει κουβέντα με μια πελάτισσα και δε λέει να της δώσει το λογαριασμό να πάρουν και οι υπόλοιποι σειρα।Κρατάω ένα γάλα και μιά συσκευασία φέτα।Η γυναίκα που ήταν πρίν από μένα στη σειρά και με γεμάαατο καλάθι ήταν πολύ ευγενική και με εξέπληξε ευχάριστα, προτείνοντάς μου να περάσω πριν απο εκείνη, κάτι που σπάνια γίνεται (όλοι βιαζόμαστε, μονάχα δεν ξέρουμε το γιατί) ।Και εκεί ακούω το λόγο που καθυστερούμε।Και ο λόγος είναι μια περίφανη μάνα!Δεν γνωρίζω πως άρχισε η συζήτηση διότι άκουσα μόνο το τέλος।:
-Και έμενα ο γιός μου όταν ήταν φαντάρος στον Εύρο με παίρνει μια μέρα τηλέφωνο και μου λέει: ''Μάνα, βρήκα λεφτά στο δρόμο'' και του φωνάζω :''Παρέδωσέ τα αμέσως στην αστυνομία!Δεν ξέρεις τίνος είναι και τί ανάγκη έχει!!!!'' και μου λέει το κανακάρι μου:''Μα τα παρέδωσα ήδη μαμά, πώς θα μπορούσα να τα κρατήσω;''।Και λέω απο μέσα μου, σωστά το ανέθρεψα το παιδί μου, έγινε καλός άνθρωπος! Του δώσανε και τιμητική άδεια μετά, επειδή παρέδωσε τα χρήματα...