Εμπιστοσύνη

Όσο μεγαλώνουμε υποτίθεται ότι εμπιστευόμαστε πιο δύσκολα, δεν πιστεύουμε τους γύρω μας.Αλλά μάλλον δεν είναι ο σωστός τρόπος για να το θέσουμε.Στην πράγματικότητα απλά όταν είμαστε πιο νέοι και δεν έχουμε εμπειρίες κρίνουμε τους άλλους σύμφωνα με τον εαυτό μας.Όσο περνάει ο καίρός κατανούμε ότι δεν σκέφτονται όλοι όπως εμείς και δίνουμε στον εαυτό μας περισσότερο χρόνο για να μάθουμε πώς σκέφτονται.Και έτσι υποτίθεται δεν τους εμπιστευόμαστε γρήγορα...

Πφφφφφ!

Fuck you ρε μεγάλε!
Τί με κοιτάς; Ξαφνιάστηκες;Και γιατί δεν δούλεψε γρήγορα το αντανακλαστικό του λαμογίου;Μη μου δίνεις το βρωμοχερό σου...δε γουστάρω να κάνω πως χαίρομαι που σε γνωρίζω επιτέλους, δε γουστάρω να σε ακουμπάω, ντρέπομαι να με δουν να σου μιλάω, πόσο μάλλον να σε ακουμπάω.Σε συγχαίνομαι και είναι ακόμα χειρότερα γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σου στερήσω το δικαίωμα να κυκλοφορείς την χαζή σου φάτσα και να νομίζεις ότι έχω κάποια υποχρέωση να σε τρώω στη μάπα.
Fuck you!

Ε μαααααα!!!!

Δε θέλω ρε φίλε να με θεωρείς τέλεια! Δεν είμαι και δε γουστάρω να με κοιτάς σαν να είμαι Θεά, ούτε Θεά είμαι।Δεν θέλω να μου τα συγχωρείς όλα και να μου λες πως δεν πειράζει।Πειράζει!Θέλω να σε πειράζει!Θέλω να σε πειράζει όταν δεν έχω κέφια και σου μιλάω απότομα!Θέλω να μου τη λές και όχι να κάνεις υπομονή στο όνομα της αμέτρητης αγάπης και κατανόησης που μου έχεις।Κι αν νομίζεις ότι θα το εκτιμήσω είσαι γελασμένος!Δεν έχεις μιλιά; Δεν ενοχλείσαι;Γιατί δεν το εκφράζεις;Γιατί σιωπάς και δείχνεις κατανόηση; Δεν θέλω πιστό σκύλο, γκόμενο θέλω με τα θέλω του και με τον χαρακτήρα του, αλλιώς να πάρω κάνα κανισάκι και να πηδιέμαι με όποιον θέλω χωρίς να νιώθω ενοχές! Ξεσπάω πάνω σου και αντί να χαλαρώνω εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο με τη στάση σου...Και τί;Νομίζεις θα το εκλάβω ώς ένδειξη αγάπης; No way! Grow up επιτέλους!...και let me know αν κι όταν.Ως τότε αντιός!

Μία περίφανη μάνα...

Σήμερα συνέβει κάτι ωραίο....Εκεί που αρχίζεις και χάνεις την πίστη σου στους ανθρώπους με αυτά που ακούς, βλέπεις, συναντάς, εκεί σου τυχαίνει κάτι απλό, καθημερινό και σε κάνει να συνεχίζεις να ελπίζεις।
Είμαι σε ένα σουπερμάρκετ, περιμένω στο ταμείο, βιάζομαι...Η ταμίας έχει πιάσει κουβέντα με μια πελάτισσα και δε λέει να της δώσει το λογαριασμό να πάρουν και οι υπόλοιποι σειρα।Κρατάω ένα γάλα και μιά συσκευασία φέτα।Η γυναίκα που ήταν πρίν από μένα στη σειρά και με γεμάαατο καλάθι ήταν πολύ ευγενική και με εξέπληξε ευχάριστα, προτείνοντάς μου να περάσω πριν απο εκείνη, κάτι που σπάνια γίνεται (όλοι βιαζόμαστε, μονάχα δεν ξέρουμε το γιατί) ।Και εκεί ακούω το λόγο που καθυστερούμε।Και ο λόγος είναι μια περίφανη μάνα!Δεν γνωρίζω πως άρχισε η συζήτηση διότι άκουσα μόνο το τέλος।:
-Και έμενα ο γιός μου όταν ήταν φαντάρος στον Εύρο με παίρνει μια μέρα τηλέφωνο και μου λέει: ''Μάνα, βρήκα λεφτά στο δρόμο'' και του φωνάζω :''Παρέδωσέ τα αμέσως στην αστυνομία!Δεν ξέρεις τίνος είναι και τί ανάγκη έχει!!!!'' και μου λέει το κανακάρι μου:''Μα τα παρέδωσα ήδη μαμά, πώς θα μπορούσα να τα κρατήσω;''।Και λέω απο μέσα μου, σωστά το ανέθρεψα το παιδί μου, έγινε καλός άνθρωπος! Του δώσανε και τιμητική άδεια μετά, επειδή παρέδωσε τα χρήματα...

Η συνταγή της ευτυχίας...

Έχω σιχαθεί την υποκρισία που με περιτριγυρίζει!Όπου και να γυρίσεις οι άνθρωποι λένε ψέματα।Άλλοι από ανασφάλεια, άλλοι για να σε κοροιδέψουν....ψέματα σε τρίτους, ψέματα στον εαυτό μας...δημιουργούμε μια ψέυτικη ζωή με υποκατάστατα ευτυχίας, ναρκωτικά για το σώμα, "ναρκωτικά" για την ψυχή....δεν ξέρω τί νόημα έχει να ζείς σε ένα ψέμα...να υποκρίνεσαι πως είσαι κάτι που δεν είσαι αρκεί να γίνεις αποδεκτός απο ''ΤΟΥΣ ΆΛΛΟΥΣ''...ναι, ναι, εκείνους τους ίδιους που υποκρίνονται πως είναι κάτι που δεν είναι για να γίνουν αποδεκτοί από σένα...εκείνους που στην πλειοψηφία τους δεν νοιάζονται για σένα, εκείνους που δεν κατάφεραν τίποτα καλύτερο με τα δικά τους ψέματα και είναι το ίδιο δυστυχισμένοι με σένα...ΑΛΛΆ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΑΊΝΕΤΑΙ!!!! -διότι αυτό είναι το πιο σημαντικό, το τί φαίνεται, έτσι δεν σου μάθανε;...... οι ψευτοιδανικές οικογένειες (αρκεί να μη βγεί προς τα έξω ότι σκοτώνονται όλη την ώρα)...οι ψευτοιδανικές σχέσεις (που είναι ιδανικές όσο δεν υπάρχουν δυσκολίες) ...οι ψευτοκολλητοί ( ... αλλά με την πρώτη στραβή όλα σου τα μυστικά θα βγουν στη φόρα)...οι ρετουσαρισμένες φωτογραφίες των διασημοτήτων για να αναρωτιέσαι πώς τα καταφέρνουν και να ξοδέυεις χρόνο και χρήμα σε κέντρα ομορφιάς και σε πλαστικούς για να καταφέρεις κάτι που δεν υπάρχει...।Από τα πιό ουσιώδη μέχρι τα πιό ανούσια....Σ Ι Χ Α Θ Η Κ Α

Ζήλια μου....

Αν κάτι μου τι δίνει αφάνταστα είναι να ακούω ιστορίες για ζήλια, ζευγάρια που ο ένας ελέγχει τον άλλον σαν να είναι μικρό παιδάκι....Πόσο αναξιοπρεπή μου ακούγονται όλα αυτά।Αν είναι δυνατόν να ανέχεσαι να σου ελέγχουν το κινητό। Υπάρχει τίποτα πιό σπαστικό; "Η κοπέλα μου έχει τον κωδικό πρόσβασης στο φειςμπουκ μου " । Ε αφού είναι φανερό τί τον θέλει!॥Είναι εξευτελιστικό! Δεν είναι ότι θα ήθελα και καλά να κρύψω κάτι αλλά είναι θέμα αρχής।Είναι ξεφτίλα να σε ελέγχουν και σε μειώνει πολύ।Είναι σαν να σου λένε κατάμουτρα ότι δεν σε εμπιστεύονται।Και άμα κάποιον τον τρώει η ανασφάλεια...το κουβαδάκι του και σε άλλη παραλία।Προτιμώ να με κερατώνει παρα να ξεκατινιάζομαι και να χάνω τον χρόνο μου।Αξίζω έναν σύντροφο άξιο εμπιστοσύνης...αν δεν τον εμπιστεύομαι λοιπόν, δεν μου κάνει ....

Πως είναι να είσαι στην κορυφή....

Το να βρίσκεσαι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας έχει το τίμημά του...
Τί εννοώ;
Σκεφτείτε το εξής απλό...έχετε δεί κανένα άλλο δημιούργημα της Μητέρας Φύσης να αναρωτιέται για το νόημα της ζωής; Όχι! Μόνο εμείς, οι άνθρωποι।
Κάποτε είμασταν και εμείς μέρος της τροφικής αλυσίδας।Τότε που ακόμα κρυβόμασταν στις σπιλιές και ανάβαμε φωτιές για να διώξουμε μακριά τα αρπακτικά। Είμασταν χρήσιμοι...είμασταν φαγώσιμοι... Από τότε που φτιάξαμε τα πρώτα όπλα και καταφέραμε από κυνηγημένους να γίνουμε κυνηγοί τα πράγματα άλλαξαν οριστικά।Ο χρόνος που διαθέταμε στο να ανυσηχούμε για την επιβίωσή μας έμεινε κενός και έπερεπε να τον διαθέσουμε σε κάτι άλλο (βλ। άνάπτυξη) καθώς και να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητα μας ανάμεσα στα πλάσματα της Γης।Σύμφωνα με τους ιστορικούς από τότε πέρασαν εκατομμύρια χρόνια για να φτάσουμε εδώ που είμαστε....καταφέραμε πολλά।Αυτό που όμως με ενδιαφέρει στη προκειμένη περίπτωση είναι πως καταφέραμε να γίνουμε απο χρήσιμοι βλαβεροί।Να γίνουμε το μοναδικό όν πάνω στον πλανήτη μας που εαν εξαφανιστεί αυτή τη στιγμή ως δια μαγείας δεν θα επιρεαστεί κανένα απολύτως πλάσμα।Θα είναι σαν να μην υπήρξαμε ποτέ.Η φύση μας απέδειξε πως μπορεί μια χαρά και χωρίς εμάς να συνεχίσει την ομαλή υπαρξή της , ενώ εμείς...;
Εμείς μείναμε με την απορία : Για ποιόν σκοπό ζούμε τελικά; Επινοήσαμε πολλούς Θεούς, παντοδύναμους....Επινοήσαμε έναν σκοπό: Παράδεισος ή Κόλαση, Μετενσάρκωση μπλα μπλα μπλα.... Διάλεξε και πάρε।Έχουμε άλλη επιλογή;Άλλη εξήγηση;Μόνο ένας ανώτερος σκοπός μου κάνει।Δεν με ενδιαφέρει η συνέχεια του είδους।Δεν με αφορά για πόσο ακόμα θα υπάρχει η ανθρωπότητα μετά το θανατό μου।Με ενδιαφέρει τί κάνω εγώ εδώ।Γιατί εγώ δεν πιστεύω στο Θεό, δεν με πείθει η Βίβλος και έχω μείνει χωρίς σκοπό...Ζω από κεκτημένη ταχύτητα...Ζω γιατί έτσι κι αλλιώς προλαβαίνω να πεθάνω ανά πάσα στιγμή και έχω περιέργεια να δω που θα με βγάλει...